Düğün Elbisemin Başına Gelenler: HİÇ DEĞİLSE BİR KERE GİYSEYDİM!!

Sakarya'dan, sevgilimin yanından gelmişim nasıl mutluyum... Ertesi gün yani pazar günü de annemin kuzeninin oğlunun düğünü var. Düğünden çok önceden haberim olduğu için Trendyol'daki Milla kampanyasında uzun süredir aklımda olan bir elbise alıyorum, bu düğünde giyebilmek için. Öğleden sonra hazırlanmaya başlıyorum, elbiseme göre saç, elbiseme göre takı, elbiseme göre ayakkabı... Her şey elbisemin üzerinden şekilleniyor. Tüm seçimlerim, hazırlıklarım, makyajım bitiyor. Yarım saat sonra falan çıkacağız. Elbisemi çıkarıyorum, kuyruklu bir model olduğu için askıdayken yere değen kısımları biraz kırışmış geliyor gözüme. Hemen ütüleyim 2 dakikada diyorum. Ütü masasına kuyruk kısmını geçiriyorum, bu sırada hoop kenardan ütü yere düşüyor. Bir şey olmamıştır diyorum ama hafif bi yanık kokusu gibi koku geliyor burnuma, malesef umursamıyorum :) Ütüyü alıyorum, kumaşın üzerinde gezdireceğim yavaş yavaş ki ısısı da düşük. Ama ütüyü kumaşa koymamla beraber elbiseme yapışması bir oluyor. Ütüyü kaldırıyorum, ütüye mi bakıyım elbiseye mi bakıyım bilemiyorum. Ütünün altı elbisemin kumaşıyla kaplanmış, plastik gibi bir görünümü var. Elbisemde ise ütünün şeklinde bir boşluk, alttan ütü masası görünüyor. Elimde ütü, gözüm elbisede kalakalıyorum öylece. Hayatımda ilk kez bir şey yaktım, ütüyle ya da başka bir şeyle ki ütüyle olan çok ama çok berbat bir şeymiş... "Anneee" diye bağırıyorum ama hayatımın şokunu yaşıyorum resmen. Hala elimde ütü havada, gözüm elbisede. Anlamaya çalışıyorum, "Yok yok şaka değil mi?" diyorum ama annem gelince anlıyorum her şey çok gerçek. Zaten yanık kokusu da sarıyor her yeri!! 

Başlıyorum söylenmeye, "Yaaa hiç değilse bir kere giyseydim!!!" diye. Elbiseye o kadar üzülüyorum ki... Bir yandan da çıkacağız birazdan ve bir an önce bir çare geliştirmeliyim. Evdeki elbiselerimi düşünüyorum; ona saçımı böyle yapmam lazım, buna bu makyaj olmaz... Yok gelmeyeceğim ben diyorum ama o kadar hazırım ve istekliyim ki aslında, düğüne gitmemek de düğüne başka kıyafetle gitmek de çok üzecek beni. Sonra aklıma filmler geliyor. Böyle özel bir gün olur, elbisenin bir sıkıntısı çıkar. Sevmediğimiz ya da hiç beklemediğimiz biri imdadımıza yetişir ve birden yıldızı parlar falan. Geçenlerde Güllerin Savaşı'nda da vardı hatta buna benzer bir sahne... Napabilirim diyorum, hemen seriyorum elbiseyi. Neresi yanmış diye hasar tespiti yapıyorum alelacele. Yanan kısım kuyruk, arkada, yürüdükçe zaten pile pile büzüşüyor... Hemen küçük dikiş makinesini açıyorum. Annem toplu iğneleri getiriyor, en az belli olacak şekilde teğelliyorum ama nasıl sıkıla sıkıla, oflaya puflaya, nasıl acele... Ellerim titriyor üzüntüden, stresten o derece. Neyse teğelli teğelli giyiyorum, yok olmamış. Yukarıda bitiş kısmının ovalliğini yapamamışım, çukur oluşuyor. Hemen çıkarıyorum, tekrar teğelliyorum dikişi daha yukarda bitirerek. Tabi bu sıra dikiş daha yukarı çıktığı için "offf çok belli olacak" diye de ekstra üzülüyorum ama "Tamam, selamlaşmalardan sonra hemen oturacağım ve bir daha daasla ayağa kalkmayacağım" diye telkin ediyorum kendimi. 3 kere dikiyorum üst üste, giyiyorum ve ben bildiğim için dikiş dışardan çok belli bana göre ama kuyrukta arada kaynıyor aslında. Biraz model gibi de oldu sanki blablabla... "Anne sürekli arkamda yürü" diye diye gidiyoruz. Hem tedirginim hem de neyse günü kurtardım en azından, bugün bu elbiseyi giymek istiyordum ve giydim, diye rahatlıyorum biraz.

En sol tarafta yukarı doğru çıkan dikiş benim dikişim. 

Genel görünüm böyle.

Tabi bu sırada aklımda 40 tilki dolaşıyor, "Olmadı mini elbiseye çevirtirim, ya da elbisenin arkası iki parçadan oluştuğu için aynı kumaştan bulursam yanan kısımın olduğu parçayı baştan aşağı alıp yeni kumaşı yerleştirtebilirim" diyorum. İlk hedefim aynı kumaştan bulabilmek olacak, bulamazsam da aslında fena durmayacak bir mini elbisem olacak. Henüz üzüntüm çok yatışmadığı için terzimle konuşmaya ve kumaş aramaya çıkmadım, zaten anlatırken bile içim acıdı hala. 

Elbisenin arka kısmı. Bahsettiğim 2 parça da bunlar. Eğer uygun kumaş bulursam sol taraftaki parça olduğu gibi değişecek(inşallah)...

Düğünde düğün dansı dışında kimse dans etmedi. Öyle organize etmişler gelinle damat. Nikah, düğün dansı, yemek, seğmenler gösterisi, pasta kesimi, çiçek atma, fotoğraf çektirme şeklinde bitti şansıma. Yoksa her iki taraftan da Ankaralı biri olarak asla dayanamazdım atardım kendimi piste. Düğün hazır böyleyken ne kadar alımsızsam tutup bir de boy gösterir gibi boydan fotoğraflar çektirdim Göksü Park'ın içindeki Ada Restaurant'taki düğünde :) Neyse ki o fotoğraflarda elbisemdeki hata belli olmamış, bakıp bakıp "Ayy ne güzel de elbise yaaa" diye diye üzülüyorum :)

Ayakkabım daha önce ablamın düğünü için Zara'dan aldığım platform siyah süet topuklularım. Çantam da vazgeçilmezim sevgilim hediyesi Michael Kors clutchım.

Çok merak ediyorum acaba bir düğüne kusursuz hazırlanabilecek miyim... Ablasının düğününde bile küpelerini takmayı unutan biri olarak sanırım bu biraz imkansız. Kendi düğünüm? Hayırrrr, lütfeeen... Şimdiye dek katıldığım her düğünde mutlaka yaşadığım, "eh nazar boncuğu olsun bari" dediğim aksiliklerin acısını kendi düğünümde çıkartırım umarım sorunsuz bir düğün gerçekleştirerek :/

Not: Yüklediğim fotoğraflardan benim meşhur acele dikişim belli olmayınca daha net bir fotoğraf yüklemek istedim :) Giydiğim zaman üstümde çok belli olmasa da işte gerçekte elbisemin kuyruk bilançosu :(