Ya da biri beni durdurmasın desem daha doğru olur galiba!! O kadar çok alıştım ki geç post yazmaya, 14 şubat postunu martta, 23 nisan postunu mayısta yazar oldum :) Hiç böyle olmasını da istemiyorum ama yoğunluktan bir türlü vakit kalmıyor. Yazla birlikte çook rahatlayacağım ve bloguma çok daha fazla vakit ayıracağım neyse ki...
23 Nisan'da sevgilimin de Ankara'da olmasıyla kendimizi Kuğulu'ya attık. O kadar çok seviyoruz ki Kuğulu'da vakit geçirmeyi, insanların arasında kocaman bir aile gibi oturmayı, kuğuları seyretmeyi, çimler ıslak değilse ayakkabılarımızı çıkarıp çimlerde dinlenmeyi...
23 Nisan olduğu için tabi ki her yerde çocuklar vardı. Çok özendik çocuğu olan bir aile olarak buraya gelenlere. İnşallah en kısa zamanda biz de yaşarız o duyguyu :) Daha şimdiden sürekli bebeklere, çocuklara sarkan, her yerde onları sıkıştırıp seven bir çift olarak tabi çocuğumuzun olmaması 23 Nisan'da hem de Kuğulu'da çocuklarla vakit geçirmeyeceğimiz anlamına gelmedi tabi ki :) Aşırı güzel bir havada, tam da canım haşlanmış mısır isterken mısırcı bulup mısırları kemiririrken, bu sırada mısırımdan ördekleri de nasiplendirirken yanımıza 2 çok sevimli abla kardeş geliverdi bile. Küçük olan çok konuşamıyor olsa da çat pat bi şekilde benden ördeklere atmak üzere mısır isteyip durdu, yorulunca da beni ve ördeklerin mısır yiyişini izlemekle yetindi. Ablası da keza utangaç utangaç benim kopardığım mısırları attı ördeklere, acaip mutlu oldular ördekler onların attığı mısırları yerken :) e tabi onlardan çok biz mutlu olduk, hem ördekleri hem çocukları mutlu ettik diye :)
(Bond ikilisi göreve giderken :p )
